ارزیابی آمادگی کارگران واحد مونتاژ برای پذیرش حالت صحیح بدن

زمینه: براساس الگوهای بیومکانیکی، حالت­های بدنی صحیح می توانند در پیشگیری از مشکلات اسکلتی - عضلانی و کمردرد سهم مهمی داشته باشند.   هدف: مطالعه به منظور تعیین ارتباط بین سازه های نظریه رفتار برنامه ریزی شده با مراحل آمادگی برای رعایت حالت صحیح بدن در کارگران واحد مونتاژ انجام شد.   مواد و روش ها: در این مطالعه مقطعی، تعداد 264 کارگر با میانگین سنی 35 سال از دو کارخانه پارس الکتریک و کاچیران در سال 1388 با روش نمونه­گیری آسان انتخاب شدند. اطلاعات از طریق پرسش نامه با ویژگی های روان سنجی مناسب (شامل 5 قسمت اطلاعات جمعیتی، نگرش، کنترل رفتاری متصور، هنجارهای انتزاعی و قصد) به همراه الگوریتم مراحل آمادگی برای رعایت حالت صحیح بدنی در مدت 6 ماه جمع­آوری شد. داده­ها با آنالیز واریانس یک طرفه و مدل یابی معادله های ساختاری تجزیه و تحلیل شدند.   یافته ها: همه متغیرها رابطه معنی داری در پیش بینی واریانس مراحل آمادگی داشتند و افتراق بین مراحل از نظر متغیرهای انتخاب شده، موفق بود. سازه های نظریه رفتار برنامه ریزی شده به طور خطی در مراحل آمادگی افزایش معنی داری نشان دادند. مدل یابی معادله های ساختاری نشان داد که قصد رابطه مستقیم و معنی داری با مراحل آمادگی داشت (05/0 > p ) و هنجارهای انتزاعی و کنترل رفتاری متصور نیز علاوه بر رابطه مستقیم و معنی دار با قصد، تأثیر خود را از طریق قصد به عنوان سازه میانجی بر مراحل تغییر اعمال می­کردند (05/0 > p ).   نتیجه گیری: کنترل رفتاری متصور، هنجارهای انتزاعی و قصد برای فهم تفاوت های فردی در مراحل آمادگی برای رعایت حالت های بدنی صحیح سودمند هستند و توجه به هنجارهای انتزاعی و ایجاد شبکه حمایتی مدیریتی برای ارتقای رفتاری ایمن ضروری است.